Wisseling van de wacht
Het is tijd voor het wisselen van de wacht: de periode van deze raad zit er bijna op en dat betekent voor mij dat ik geen steunraadslid meer zal zijn. Na twee periodes vind ik het echt welletjes. Ik had ooit aan Herman van Hoeven beloofd dat ik actief zou worden voor de CU als ik eenmaal gepensioneerd zou zijn. Ik was dat zo goed als vergeten, maar een maand voordat het zover was, stond John al aan mijn voordeur om mij eraan te herinnerren mijn belofte in te lossen.
In deze 8 jaar heb ik de fractie, en meer persoonlijk John en Klarie, ondersteund met mijn bijdragen in vooral commissies. Allerlei onderwerpen en raadsvoorstellen wegen op realisme, redelijkheid en vooral: te bereiken resultaten. Soms taai en saai, maar vaak genoeg ook boeiend.
En in een leuk en deskundig team. Elk bracht zijn/haar expertise mee en dat werd altijd gewaardeerd: met ruimte voor je eigen inbreng en visie op de voorstellen die het college deed.
En nu dus tijd voor een nieuw team in een verse gemeenteraad. Klarie, Peter, Astrid en Sharon zijn er klaar voor. Elk weer met zijn/haar eigen inbreng en expertise en inkleuring. Al anderhalf jaar hebben we als oud en nieuw al samengewerkt en elkaars opvattingen kunnen scherpen en slijpen. Met daarbij de nodige humor, want die heb je ook wel nodig bij dit werk.
En niet alleen het raadswerk deelden we onder elkaar, ook zorgen en ziekte werden gedeeld. Zo heb ik heel wat biddende handjes mogen zien op de groepswhatsapp tijdens de bestralingen en de immuuntherapie die ik kreeg. En “goede” adviezen: doe schijfjes komkommer met karnemelk op je brandwonden.
Ik wens Klarie, Peter, Astrid en Sharon Gods zegen en wijsheid toe voor de komende periode en kijk met plezier terug op de jaren dat ik steunraadslid ben geweest.
