Dit is zijn laatste raadsperiode. Na de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar keert John Dolstra niet terug in de Maassluise politieke arena. Klarie Oosterman is er klaar voor het stokje van hem over te nemen. Over wat een koor en een kunstwerk met gemeentepolitiek te maken hebben.

door Chrit Wilshaus

John zit in het bestuur van de ChristenUnie, als de toenmalige fractievoorzitter en raadslid Kees Smits, hem vraagt op de kandidatenlijst van die partij te gaan staan. "Kees, met wie ik altijd heel goed heb samengewerkt, heeft mij laten inzien dat het raadlidmaatschap best wel eens interessant voor mij zou kunnen zijn. Bovendien stopte ik toen net met werken bij mijn voormalige werkgever om daarna met een compagnon zelfstandig verder te gaan." Dus hij heeft jou overgehaald? "Overhalen laat ik me niet zo gauw, overtuigen is iets anders." 

In het jaar 2000 gaat het gerucht dat er in Leeuwarden, de Friese hoofdstad waar Klarie vandaan komt, een kunstwerk komt dat 600.000 gulden heeft gekost. "Op de een of andere manier vormde dat voor mij de aanleiding om me in de politiek te gaan verdiepen en zo kwam ik bij de GPV (Gereformeerd Politiek Verbond, red), terecht, één van de voorlopers van de ChristenUnie. Achteraf weet ik trouwens helemaal niet meer hoe het met dat kunstwerk is afgelopen!" De liefde doet Klarie naar Maassluis verhuizen. De stad aan wie ze haar hart voorgoed heeft verkocht, sinds ze met vele anderen getuigen de Queen Mary voorbij Maassluis heeft zien komen. "In Maassluis had ik gedacht het eerst rustig aan te gaan doen. Wel heb ik op een ledenvergadering van de ChristenUnie, waar ik voor was uitgenodigd, aangegeven dat als ze eens hulp nodig hadden ze dat konden laten weten. Nou ja, zo is het hier in Maassluis begonnen. Van iemand die het lijsttrekkerschap had overgenomen hoorde ik: 'Het zijn grote schoenen die je aan moet trekken.' Maar iemand anders vulde dit aan met: 'Je moet eigenlijk de schoen aantrekken die bij je past', om maar eens een metafoor te gebruiken."

Rekenkamercommissie

Tegelijkertijd dat hij raadslid wordt, meldt John zich ook bij de rekenkamercommissie Maassluis. "Vanwege mijn bedrijfsmatige achtergrond had ik daar wel belangstelling voor. En om eens een vergelijking te maken. In de gemeenteraad zie je de voorkant van een trui en wij als rekenkamer kijken vooral naar de achterkant van die trui en zien dan hoe die in elkaar is gezet en wat er eventueel aan kan worden verbeterd. Daar dragen we dan mogelijke oplossingen voor aan." Een goede leerschool voor het raadlidmaatschap was volgens hem het koor van 125 leden, waar hij 25 jaar voorzitter van was. "Allemaal mensen met verschillende achtergronden en karakters die ik met elkaar heb weten te verbinden. Waren er problemen, en die had je altijd wel in zo'n club, dan loste ik dat onderling op." 

"Dingen regelen (achter de schermen) kun je wel aan John overlaten", weet Klarie. "Hij is ook echt van de visie en de hoofdlijnen. Terwijl ik meer de interrupties voor mijn rekening nam bij bijvoorbeeld een raadsdebat. Dat ging eigenlijk automatisch zo. Nu ik erop terugkijk, was dat eigenlijk een heel leuk samenspel. John beaamt dat om daaraantoe te voegen met de andere raadsleden altijd bijzonder prettig te hebben samengewerkt. "Daarnaast ben ik van de vergezichten. Vandaar dat ik Edo ook zo'n fijne burgemeester vind, want hij creëert die vergezichten; het gaat altijd om de vraag: waar willen we over tien jaar staan. Mensen zien dat misschien niet altijd zo maar het is wel belangrijk", beklemtoont John.

Wel complexer geworden

In hoeverre is het raadswerk mee- of tegengevallen. Klarie: "Je groeit er al doende in. Als nieuweling kreeg ik eerst de kans wat rond te snuffelen aan de politiek. Wat ook heeft geholpen, is dat ik als steunraadslid ben begonnen. Dan heb je ook alle tijd om er rustig in te groeien. Sinds de decentralisaties (taken die van het Rijk naar de gemeente gingen, red.) is het allemaal wel complexer geworden. Kon ik eerst tussendoor nog wel eens stukken doornemen, nu red je dat gewoon niet meer." Het raadswerk kost Klarie gemiddeld twintig uur per week. Daarnaast heeft ze nog een baan van evenveel uur. "Wij hebben internationale klanten die heel erg veeleisend zijn en van wie we ook regelmatig de wind van voren krijgen. Dat maakt dat ik ook als raadslid niet gelijk van mijn stoel val als ik tegenwind krijg."

Elkaar respecteren

John kan kort zijn: het raadslid zijn is hem totaal niet tegengevallen. "De cultuur in de raad van Maassluis heb ik altijd als zeer prettig ervaren. Wat ik daarbij altijd belangrijk heb gevonden, is dat we elkaar respecteren en zaken met elkaar kunnen bespreken. Bij een debat gaat het altijd om de inhoud en om de verschillende standpunten. Die moet je goed voor het voetlicht kunnen brengen, ook voor de inwoners van de stad. Of je voor of tegen iets bent, is iets anders. Maar is aan al deze voorwaarden voldaan, is het naar mijn mening een goed debat geweest en moet je verder met het besluit wat dan gevallen is. Ergens dan in blijven hangen, heeft niet zoveel zin." 

"Daarnaast is het belangrijk om inwoners erbij te betrekken en van hun expertise gebruik te maken", vult Klarie aan." "In de komende jaren wordt het ambtelijk apparaat steeds kleiner maar worden de projecten steeds groter en complexer. Ik zou het niet verstandig vinden als we als we dan geen gebruik zouden maken van de kennis en kunde die er voorhanden is in de stad."

Scoren

De ChristenUnie bedrijft, kort samengevat, politiek op Bijbelse grondslag. Klarie opnieuw: "En dat betekent dat het nooit om mijn eigen eer of aanzien gaat. Bij mij staat dienstbaarheid aan de stad centraal. Daarbij komt dat in de Bijbel iedereen belangrijk is. Eigenlijk is het heel erg relaxed om van daaruit politiek aan de slag te gaan. Toegegeven: soms is dat wel een spagaat waarin je je dan bevindt want in de politiek gaat het vaak juist wel om scoren." John kan zich goed in de woorden van zijn fractiegenoot vinden. "Voor mij houdt het in dat ik mij vanuit Gods liefde voor mensen en de samenleving in wil zetten. Voor mij zijn de Bijbel, mezelf niet op de voorgrond plaatsen en naastenliefde het belangrijkste bij politiek bedrijven."

In de kroeg

Als bruggenbouwer, zo zou John het liefst herinnerd willen worden. "Ik heb altijd heel prettig met alle raads- en steunraadsleden maar ook met het college samengewerkt. Maar laat ik me vooral bescheiden opstellen want na mij, na ons, komen er weer andere mensen die dit belangrijke werk voor de stad voortzetten." Klarie: "Ik hoop dat John ook straks veel in de stad is en zijn ogen en oren goed openhoudt en ons, met al zijn connecties die hij heeft, gevraagd maar ook ongevraagd van advies dient." John: "Ik mag het als ChristenUnieman misschien niet zeggen maar de mooiste en de beste verhalen over Maassluis hoor je in de kroeg. En op de een of andere manier straal ik iets uit dat mensen graag hun verhaal tegen mij vertellen of hun zorgen met mij willen delen. Mijn vrouw wil om die reden nooit boodschappen met mij doen! Een gesprek kan dan al gauw een uur duren." Hoewel ze minder aangesproken wordt op straat, houdt Klarie er, als ze ergens naartoe gaat, wel altijd rekening mee. "Ik ga bewust altijd eerder weg, zodat als ik onderweg word aangehouden niet op mijn horloge hoef te kijken omdat ik eigenlijk geen tijd heb om naar iemand te luisteren."

De laatste vier jaar was John Dolstra de nestor van de raad. Dat is over het algemeen het raadslid dat het langst lid is van de gemeenteraad. John was dat laatste overigens niet. Over zijn nestorschap wil hij wel nog graag kwijt: "Ik heb dit werk als een mooie eer beschouwd om, als het nodig was, plaatsvervangend raadsvoorzitter te mogen zijn."