Een goede vriend en politiek lotgenoot vroeg mij naar mijn eerste ervaringen in de politiek van Maassluis en ik vertelde hem het volgende verhaal:

Ik wandelde op een gure dag wat langs de haven in Maassluis en bij een hevige rukwind verdween ik van de kade in het water van de haven. Omstanders probeerden tevergeefs ergens een reddingsboei te bemachtigen, helaas nergens zo snel te vinden, dan alleen maar bij de spoorbrug.

De volgende week stond het verhaal in geuren en kleuren in "De Schakel". De ChristenUnie was er als de kippen bij om hierover vragen te stellen aan het college. Verwonderlijk snel antwoordde het college binnen drie maanden en zegde toe met een nota te komen. Na nogmaals aandringen vanuit de raad kwam er dan eindelijk de nota, het college onderschreef de situatie stelde voor om een adviesburo te gaan inhuren om de diverse mogelijkheden en oplossingen in kaart te brengen.

Na 6 maanden kwam dan eindelijk het gevraagde advies en was het college het unaniem eens met de eindconclusies en wilde overgaan tot het aanschaffen van meerdere reddingsboeien en deze op diverse plaatsen langs de haven verdelen. Na opnieuw drie maanden wachten kwam er dan eindelijk in de raad het verzoek om een krediet te verstrekken. De raad was unaniem in zijn goedkeuring, dus een hamerstuk.

Het college gaf opdracht tot het aanvragen van diverse offertes en vergeleek die offertes mede op grond van de opgedane ervaringen tijdens een werkbezoek in de haven van Dokkum. De keuze viel op reddingsboei H. De opdracht kon onder een levertijd van 3 maanden verstrekt worden.

Eindelijk waren dan de reddingsboeien binnen, maar nu! waar hang je die dingen aan op? Gemeentewerken ingeschakeld, diverse ontwerpen gemaakt, behandeld binnen de commissie stadsgezicht, het moest natuurlijk wel esthetisch verantwoord zijn in zo'n ludieke oude haven.

En eindelijk was het uur daar. De reddingsboeien hingen. Pers erbij natuurlijk, bloemen en applaus voor de verantwoordelijke wethouder en iedereen ging voldaan naar huis.

En eindelijk mocht nu een omstander een reddingsboei naar mij gooien. Aan drie jaar watertrappelen was een einde gekomen.