Het valt niet altijd mee om het iedereen naar de zin te maken.
Vrijwel elke politieke partij heeft hoog in zijn vaandel staan dat zij willen luisteren naar de burger.

Maar ja, wie is nu die burger?

• De jongere?
• De oudere?
• De bewoner van de Beethovenlaan?
• De bewoner van de Mozartlaan?
• Diegene die spreekt namens de bewonerscommissie?

Neem nu de nieuw geplande speelplek van die legendarische voetballer.
Wel behoorlijk duur want van hetzelfde geld kun je aardig wat trapveldjes aanleggen.
Vrijwel iedereen is het eens met de komst ervan, maar niet in mijn voortuin of achtertuin!

Voor de één bederft het zijn uitzicht, de ander is bang voor geluidsoverlast, de derde is bang voor hangjongeren en vernielingen.

De één begint onmiddellijk een handtekeningenactie en gaat inspreken op de commissievergadering. De ander pakt de pen en schrijft naar "De Schakel" een ingezonden stuk.

Bewonerscommissies vliegen elkaar in de haren, oudere leden worden dringend verzocht om met pensioen te gaan en plaats te maken voor de jongere generatie.

Het had zo leuk kunnen worden, maar goed, iedereen heeft recht van inspraak. En naar iedereen willen we luisteren, vooral naar diegenen dan die hun mond opendoen en dat zijn vaak de felste tegenstanders.

Maar voor wie was de speelplek ook al weer bedoeld?

Ja juist, voor de jongeren!

Zullen we deze keer ook eens naar hen luisteren?

Wie weet, wordt het dan ook nog echt gezellig:
Jongeren en ouderen samen aan de bal voor de noodzakelijke lichaamsbeweging en dan samen even blijven hangen. Misschien een buurtbarbecue na afloop?

Samen spelen, samen leven, samen de problemen oplossen!

Gaat het dan toch nog meevallen?